Rozdział I

Dla Madzi , która miała się nie śmiać... :)

-Hermiono! -Krzyknął Harry potrząsając za ramię przyjaciółką , która od dłuższego czasu bezmyślnie wgapiała się w okno pociągu.

-Tak? - Dziewczyna otrząsnęła się z amoku myśli i popatrzyła na przyjaciół .

-Pytałem czy wiesz coś na ten temat ? - Powiedział Wybraniec przewracając oczami.

-Przepraszam zamyśliłam się. Na jaki temat?

-Na ten.- Chłopak przysunął jej Proroka Codziennego pod nos. Dziewczyna wzięła od niego gazetę i zaczęła czytać .

Sami-Wiecie-Kto w Hogsmeade!

-Widziałam  dwie osoby w czarnych szatach. To było o wschodzie więc na ulicy było cicho.Jedna z tych osób była mężczyzną. Był wysoki i łysy . W ręce miał białą różdżkę . Nie miał nosa! Wyglądał jak wąż w ludzkiej skórze! Obok niego stała kobieta w czarnej spódnicy i czarnym gorsecie.Miała poczochrane ciemne włosy. Obserwowałam to z okna mojego pubu.Gdy przechodziła obok mnie rozpoznałam ją. Była to Bellatriks Lastrange , kuzynka tej szumowiny Blacka! Całe szczęście , że mnie nie zauważyli , bo Merlin mi świadkiem już bym nie żyła! Nigdy go nie widziałam ale domyśliłam się ,że to Czarny Pan.-Mówi Madame Rosmerta , która zgłosiła nam obecność Sami Wiecie Kogo w wiosce pod Hogwartem.

-I co robił tam pani zdaniem Czarny Pan?

-Ja...nie wiem...Ale...To wyglądało jakby ... jakby oni czegoś... szukali... Albo kogoś...Rozglądali się i w końcu zniknęli nagle za peronem, na który przyjadą dzisiaj uczniowie Hogwartu... Już wiem ! On chce  potajemnie ukryć się i napaść na tego biedaka Pottera! Musicie go jakoś powstrzymać! 

-Tak oczywiście prosze pani zrobimy to. Dziękujemy za pomoc.

 Jednak mimo godzinnych poszukiwań nie znaleziono w lesie Czarnego Pana. Niektórzy twierdzą, że trzeba mieć się na baczności bo Sami-Wiecie-Kto czyha za krzakami, ale my sądzimy, że Madame Rosmerta przesadziła po prostu z Ognistą Whiskey.

Z (prawie) poważaniem

Rosallia Malfick

-No cóż ...- Hermiona zastanowiła się chwilę.- Chyba Ron powinien nam najpierw powiedzieć co o tym sądzi. W końcu miał z Madame Rosmertą bliskie kontakty - Rudzielec zaczerwienił się, gdy Hermiona spojrzała na niego z rozbawieniem. Harry spojrzał na przyjaciółkę zdziwiony. Nigdy nie była typem jędzy, która wypomina . Zawsze miła i pomocna, rzadko odpowiadała na wredne zaczepki , nawet ślizgonów .A teraz wypomina jednemu ze swoich najlepszych przyjaciół, że kiedyś zabujał  się w brzydkiej , cycatej , ciągle pijanej i najwyraźniej szalonej pani w podeszłym wieku. W dodatku Hermiona nigdy nie zignorowałaby nawet najmniejszego zagrożenia ze strony Voldemorta.

-Hermiono? Czy wszystko w porządku? - Spytał ostrożnie Chłopiec Który Przeżył . Od kilku godzin podróży do Hogwartu  on i Ron śmiali się i gadali a dziewczyna milczała i patrzyła w okno.

-Tak  Harry. -Czarownica uśmiechnęła się, ale uśmiech nie sięgał jej oczu .

-Jesteś pewna? Wiesz nam możesz powiedzieć. Jesteśmy z tobą .

Czarownica spojrzała na przyjaciół. Westchnęła i spuściła  wzrok na dłonie mówiąc cicho.

-Mój... Mój tata nie żyje- Harry wciągnął gwałtownie powietrze , a Weasley spojrzał  na przyjaciela i chwilę potem zrobił to samo jakby nie ogarniał. Rudzielec chciał usiąść obok dziewczyny już wcześniej i pomyślał , że teraz nadarzyła się dobra okazja. Podobała mu się od 3 klasy ale nie wiedział jak to przyjmie jego przyjaciółka.

-Ale jak to się stało?- Spytał Wybraniec.

-No więc ... Poszłam z mamą po książki. To było dwa dni temu. Gdy już kupiłyśmy wszystkie potrzebne wróciłyśmy do domu. O razu poczułam, że coś jest nie tak. Pachniało spalonym ciastem z naleśników. Ale czułam tam też magię . Ciemną magię. Poszłam do salonu a tam leżał tata. Jego ciało rozciągnięte na dywanie wydawało się być żywe . Żadnych ran, siniaków czy śladów uduszenia. Mama zadzwoniła po karetkę i zaczęła panikować , lecz ja wiedziałam ,że jego już nic nie uratuje .- Po policzku dziewczyny spłynęła jedna samotna łza.- Wyglądał jakby spał .-Głos jej zadrżał i zamilkła na chwilę. - Tylko jedno zaklęcie mogło mu to zrobić ... I myślę , że wszyscy wiemy jakie. Dziewczyna już nie płakała.Jej twarz nie wyrażała żadnych emocji  . Harry przykrył jej drobne dłonie swoimi i lekko ścisnął.

-Wiem co czujesz.Przykro mi. Naprawdę

-Mi też .-Dodał szybko Ron i usiadł obok dziewczyny swoich snów. Jego mały móżdżek niewiele zrozumiał z wypowiedzi Hermiony , bo był wtedy zbyt zajęty gapieniem się na jej cycki. Objął ją w pasie ''przez przypadek'' zahaczając ręką o biust dziewczyny. Czarownica była chyba zbyt pogrążona w smutku ,aby  zauważyć tę anomalię ze strony Weasleya.

   Jechali tak jeszcze dwie godziny,  atmosfera stopniowo się rozluźniała . Najmniej zadowolony był Ron , z którego objęć dziewczyna  szybko się oswobodziła  . Oczywiście nie omieszkał  zahaczyć o tyłek  przyjaciółki. Po chwili chłopcy zrobili się głodni więc poszli poszukać pani ze słodyczami. Hermiona zagłębiła się w lekturze Proroka Codziennego , kiedy po piętnastu minutach ktoś otworzył z hukiem drzwi do jej przedziału. 

-O tak szyb...- Nie skończyła pytania , bo odwróciła głowę od gazety i zobaczyła tam znajomego blond Ślizgona.

o~*~o


Sorki za wszystkie błędy :) Następny rozdział dodaję jutro , bo ten był krótki :)