Rozdział XIV '' Szansa ''

Z dedykacją dla wszystkich co nie zapomną <3

Proszę was o  komentarze   i  dołączenie do !obserwatorów !  jeśli wam się podoba ^-^

Co do tych masakrycznych wieści to znajdą się one w następnym poście chwilę po tym jak dodam ten rozdział :(

     Ginny chciała iść z nią do jej pokoju ,ale Hermiona powiedziała ,że ona zaraz sama przyjdzie do nich. W drodze do Podziemia rozmyślała co im powie. Prawdę na pewno nie. Po raz pierwszy na prawdę okłamie przyjaciół . I nie zbyt dobrze się z tym czuła. Weszła do pokoju i zobaczyła ,że rzeczy Malfoya nadal tu są. Czyli jeszcze wróci... Hermiona nie wiedziała czy się ciesz czy smuci ,czy złości . Jak to ona ,chciała oczywiście rozwiązać i tę zagadkę. Ale nie miała teraz czasu na myślenie o Ślizgonie . Szczególnie takim ,który jej nienawidzi i nie warto tracić na niego czasu. Miała teraz poważniejszy problem ,a mianowicie Lorda Voldemorta na plecach. Hmm... Może chociaż Harry się ucieszy jak się o tym dowie . Bo Hermiona nareszcie zaczęła mówić ''Voldemort'' a nie ''Ten Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać '' ... Kiepski żart...  Dziewczyna porzuciła próbę pocieszenia samej siebie ,przez rozbawienie .

Usiadła na łóżku i rozejrzała się po pokoju i stwierdziła ,że nie może go zostawić w takim stanie . Cały w czerwono złotych barwach ... Hermiona nie lubiła kolorów swojego domu . Całkiem podobały jej się niebiesko-brązowe barwy Krukonów ,a zieleń ze srebrem była najpiękniejsza . Ale wiedziała ,że musi się przyzwyczaić odkąd w drugiej klasie ubrała raz srebrno-zieloną bluzkę. Wszyscy w Pokoju Wspólnym patrzyli na nią jakby dopuściła się zdrady co najmniej królestwa a Ron nie odzywał się do niej przez tydzień. To akurat było plusem całej sytuacji... Hermiona postanowiła pójść na kompromis no i nie chciała też żeby Draco zastał jej pokój w srebrze i zieleni. Machnęła różdżką i zmieniła czerwone akcenty jak zasłony na fioletowo ,a meble na czarno . Sufit był biały a podłoga była gołym kamieniem . Hermiona czuła się trochę jak w średniowiecznym zamku... No cóż ona była w średniowiecznym zamku. Nie zdejmowała szat bo i tak miała iść jeszcze do Ginny .

Usłyszała pukanie. Ginny ? Miała nie przychodzić... A Malfoy by nie pukał ...

-Proszę ! - Powiedziała wahając się i wpatrywała się w drzwi . A jednak ! Malfoy.

- E... Hej. Przyszedłem po rzeczy... - Chłopak lekkim gestem ręki wskazał na książki , kilka paczek słodyczy i pare dziwnie wyglądających produktów zapewne od Zonka. Hermiona kiwnęła głową na znak ,że może wejść i nie odzywała się. Chłopak ledwie zmieścił wszystko w rękach . Odwrócił się się i zatrzymał w pół kroku od drzwi. Był lekko zażenowany ale spojrzał na dziewczynę i zapytał.

-Eee... Jak się czujesz ? -Hermiona popatrzyła na niego jak na wariata.Po dłuższej chwili odpowiedziała .

-Dobrze... nic mi nie jest.

- ...To dobrze.- I wyszedł. A temu co ? Pewnie ktoś mu dodał eliksiru spokoju czy czegoś...

Hermionie przyszło do głowy coś strasznego . Jej ojciec nie żyje... Zabito go Avadą ... A co jeśli to ON go zabił? Nie to jest ... bardzo możliwe. Przestała o tym myśleć. Bo w końcu nawet jak zrobili to jego Śmierciożercy ,to nic nie może zrobić poza odczuwaniem czystej nienawiści do niego.

Wyszła z pokoju kierując się w stronę wieży Gryffindoru. W Pokoju Wspólnym spotkała Jess'a i Erniego . Już się z nią witali i teraz uśmiechnęli się do niej ciepło.

-Jak się czujesz ? -Spytał Krukon i popatrzył na nią jakby była jego chorą córką. To intensywne spojrzenie speszyło dziewczynę ,ale powiedziała ,że wszystko jest dobrze i ,że idzie do Ginny.

-Mogę cię odprowadzić ? - Hermiona nie chciała ,żeby to robił. Więcej ludzi - więcej zmartwień - więcej pytań. Spróbowała delikatnie odmówić.

-Nie musisz... to nie tak znowu daleko... - Jess jednak nalegał .

-Ale chcę. Nie pamiętasz ? Niedaleko szkoły krąży Sama Wiesz Kto. Nikt nie powinien chodzić sam.

Wstał podszedł do niej i zaoferował jej ramie . Wyszli a Ernie odprowadzał ich wzrokiem. Wspinali się po schodach. Hermiona liczyła piętra coraz bardziej spięta czekając na jakieś pytania na temat jej choroby i innych rzeczy o których nie chciała rozmawiać. W końcu doszli do portretu Grubej Damy . Krukon przez całą drogę nie odezwał się ani słowem . Hermiona wiedziała ,że nie będzie pytał dopóki ona sama mu nie powie. Właśnie takiego przyjaciela teraz potrzebowała.

-Dzięki. - Powiedziała ,ale nie dziękowała tylko za odprowadzenie jej do portretu. Dziękowała za to ,że ją zrozumiał . Spojrzał jej w oczy i uśmiechnął się ciepło.

-Nie ma za co . - Hermiona wypowiedziała hasło i weszła przez dziurę za portretem do Pokoju Wspólnego. Odwróciła się i jeszcze raz się uśmiechnęła. Chłopak pomachał jej i portret się zamknął.

Od razu powitały ją dziesiątki okrzyków i uśmiechów.

-Cześć wszystkim ! - Pomachała im i skierowała się prosto do dawnego dormitorium. Tam oczywiście rzuciła się na Ginny. Cieszyła się ,że w drugiej klasie McGonnagall pozwoliła im mieszkać z Ginn tylko w dwójkę. Dzięki temu nie miała teraz zbędnych obserwatorów swojej rozmowy z przyjaciółką. Wspólnie ustaliły ,że Harry i Ron też powinni przyjść. Teraz rzadko będą mieli okazję pogadać w czwórkę . Chłopcy przyszli i usiedli na łóżkach .Oczywiście po schodach musieli wejść z dziewczynami ,bo inaczej spadli by z nich przez zaklęcie ochronne .

Przez chwilę rozmawiali o tym jak to dobrze ,że Hermiona jest zdrowa i nic jej nie jest a potem  temat zszedł oczywiście na bardziej poważne tematy .  Śmierciożercy ,Lord Voldemort ,Atak .

-Tak właściwie to na co chorowałaś ? - Spytał Ron po pewnym czasie.

-Ja... Eee... Ja byłam w pewnego rodzaju śpiączce . A co było na lekcjach ? - Przyjaciele zignorowali jej próbę zmienienia tematu i zaciekawili się.

- Jakiego rodzaju ? - Ginny była skonsternowana.

-Eee.. nie wiem dokładnie... coś tam z wyobraźnią... i szokiem... nic ważnego częsty przypadek.-Skłamała gładko i poczuła się okropnie. Wiedziała też ,że poczuła by się gorzej gdyby jej przyjaciele się dowiedzieli.

-Hmm... wiesz zainteresowałam się ostatnio medycyną . Mam taką książkę o śpiączkach . Zaraz sprawidzimy ... -Hermiona z przerażeniem obserwowała jej Ginny wstaje i wyciąga z torby oprawioną w skórę książkę. - Nie czytałam jej jeszcze ,ale może się czegoś dowiemy. Jak się nazywała ta twoja śpiączka ?

-Ja.. nie pamiętam.- Próbowała się ratować dziewczyna.

-Ron i Harry usiedli obok Ginny a Hermiona siedziała na przeciwko nich .

-Hmm... mówiłaś coś o wyobraźni i szoku... Mamy tu ... Taracta , Morbusa Sonmus i Ailime to wszystkie które mają związek z szokiem i wyobraźnią. Z tym ,że pierwsza jest od wilkołaków.  Przeczytam ci obie i powiesz która pasuje .

-Ale po co Ginny ? To nie ważne już nic mi nie jest !- Przyjaciele jej nie słuchali . Zaczęli czytać i po chwili Ruda powiedziała.

-Nie ,nie ta nie pasuje . Pisze ,że trwa co najmniej rok ,a skóra robi się niebieska. W takim razie zostaje ta . Zobaczmy... - Ginny przewróciła kilka kartek i wszyscy w trójkę zaczytali się w książce. Nawet Ron się skupił co graniczyło z ósmym cudem świata . Hermiona siedziała jak na szpilkach depresyjnie próbując znaleźć wyjście z tej sytuacji . Wpatrywała się w przyjaciół . Po chwili wszyscy jak na gwizdek podnieśli na nią głowy. Ginny odezwała się pierwsza.

-Miona ! Mogłaś zginąć ! Dlaczego nic nie mówiłaś ? Tu piszę ,że ten rodzaj śpiączki przeżywa tylko 3 procent przypadków.-Dziewczyna ponownie zaarzała do książki.- Strata... Tak Harry mówił że ,twój ojciec zginął... Przykro mi ...Morderstwo ? Miona ! Ty przecież nikogo nie zabiłaś ! ... Prawda?

-W czasie bitwy... jeden Śmierciożerca prawie mnie... i wtedy ... ja nie chciałam ... Użyłam Expeliarmusa ....a on spadł z wieży ... To był Crouch .

-Hermiona ! Zabiłaś Croucha ?! -Harry był zszokowany.

-Nie chciałam ! To był wypadek !

-Ależ nie... nie chodziło mi o to ,że źle zrobiłaś . Dobrze . On by cie zabił. -Ginny popatrzyła ze współczuciem na przyjaciółkę i czytała dalej.

-Tak reszta pasuje ...tylko ... Głęboki szok ? Co cię tak zszokowało ,że dałaś się opętać jakimś pieprzonym demonom ?-Hermiona milczała .- Zaraz... poszłaś wtedy do Dumbledore'a... Czy on powiedział ci coś ... szokującego ?-Dziewczyna wciąż milczała . Na szczęście uratował ją Harry.

- Dajmy jej spokuj Ginn. Wiele ostatnio przeszła i powie nam jak będzie chciała . - Wybraniec uśmiechnął się do milczącej Gryfonki a ta posłała mu pełne wdzięczności spojrzenie.

-Potem zaczęli planować jak pokonać Czarnego Pana . Tu Hermiona też milczała . Dziwnie było planować morderstwo własnego ojca . Usłyszała wszystko co do słowa. Pułapki ,podstępy i plany . Wszystko to wiedziała . W końcu była jednym z przyjaciół Chłopca Który Przeżył i Mózgiem Zakonu Feniksa... Wstała . Jeśli jej ojciec ją znajdzie to bez problemu odnajdzie przydatne mu informacje. Nie chciała tego słuchać .

-Gdzie idziesz ?

-Do siebie . Zmęczona jestem . Jutro pogadamy.

-Okej. Tylko żadnych więcej śpiączek ! -Zażartowała Ruda z uśmiechem. Hermiona odwzajemniła go i wyszła .

Nie będzie pluskwą Czarnego Pana . Nigdy nie zdradzi Harrego i Dumbledore'a . To była jej strona . Ojca się nie wybiera ,ale sojuszników owszem .

Pomyślała o tym jaki może być jej ojciec. Zły ? Groźny ? Władczy ? Miły ? Kochający ? Nie to na pewno nie . Ale Hermiona nie mogła myśleć o tym ,że miałaby go zabić ,albo chociaż w tym pomagać. Znała jego przeszłość i nie wiedziała ,czy gdyby od początku miał swoją rodzinę też byłby zły. Było jej go żal. W tym momencie Hermiona obiecała sobie ,że da mu szanse na bycie jej ojcem. Nie odtrąci go tak jak powinna zrobić .

Wróciła do pokoju i zastała tam małą brązową sówkę . Odczepiła od jej nóżki kawałek pergaminu i przeczytała :

Panno Granger !

Proszę zjawić się w moim gabinecie jutro po kolacji.

                                Z poważaniem 

                                               Albus Dumbledore.

o~*~o